Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ
του SERGEI PROKOFIEV
ΑΦΗΓΗΣΗ: ΜΕΛΙΝΑ ΠΥΡΙΟΧΟΥ - ΓΚΥ
ΠΙΑΝΟ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΕΜΙΤΕΚΟΛΟΣ
ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ
ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ - MASTERING: ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΑΜΙΡΗΣ
Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΧΟΡΔΙΣΕ Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ
Ένα όμορφο πρωινό ο Πέτρος ανοίγει την πόρτα του κήπου και βγαίνει στο μεγάλο πράσινο λιβάδι.
Σ’ ένα μεγάλο δέντρο στο πιο ψηλό κλαδί κάθεται ένα πουλάκι φίλος του Πέτρου και τιτιβίζει χαρωπά:
«τι ωραία μέρα όλα ήσυχα όλα ήσυχα».
Εκείνη τη στιγμή συνάμενη κουνάμενη έρχεται μια πάπια.
Ευχαριστημένη που βρήκε την πόρτα του κήπου ανοιχτή, τρέχει να πλατσουρίσει στη λίμνη που βρίσκεται στη μέση του λιβαδιού.
Μόλις τη βλέπει το πουλάκι, αφήνει το κλαδί του και πετάει κοντά της.
-«Τι σόι πουλί είσαι εσύ που δεν πετάς»,
-«τι σόι πουλί είσαι εσύ που δεν κολυμπάς» του απαντάει η πάπια και βουτάει στη λίμνη
Και όσο συζητούν, η πάπια τσαλαβουτάει στο νερό και το πουλάκι φτερουγίζει τριγύρω.
Ξαφνικά κάτι τραβάει την προσοχή του Πέτρου,
μια γάτα στα χορτάρια.
Και η γάτα σκέφτεται:
«το πουλάκι είναι απασχολημένο με την πάπια, να μια καλή ευκαιρία να το αρπάξω»,
και πλησιάζει αθόρυβα με τις βελούδινες πατούσες της
σαν κλέφτης.
-«Πρόσεξε» φωνάζει ο Πέτρος και το πουλάκι πετάει αμέσως πάνω στο δέντρο.
Ενώ η πάπια φωνάζει στη γάτα από τη λίμνη.
Η γάτα στριφογυρίζει κάτω από το δέντρο και αναρωτιέται:
-«αξίζει να σκαρφαλώσω τόσο ψηλά; Ως που ν’ανέβω θα έχει πετάξει το πουλί.
Εκείνη την ώρα φτάνει ο παππούς. Είναι θυμωμένος που ο Πέτρος έχει βγει στο λιβάδι.
-«Αν πεταχτεί κανένας λύκος από το δάσος τι θα κάνεις;»
Αλλά ο Πέτρος δεν δίνει καμία σημασία στα λόγια του παππού.
Αγόρια σαν τον Πέτρο δεν φοβούνται τους λύκους.
Ο παππούς όμως, τον πιάνει από το χέρι και τον γυρίζει πίσω στο σπίτι, κλειδώνοντας την πόρτα του κήπου πίσω του.
Δεν προλαβαίνει να γυρίσει καλά - καλά στον κήπο ο Πέτρος και να ένας μεγάλος γκρίζος λύκος βγαίνει από το δάσος.
Μόλις τον βλέπει η γάτα σαν αστραπή σκαρφαλώνει στο δέντρο.
Τρέχοντας η πάπια βγαίνει από τη λίμνη.
Όσο γρήγορα και να τρέξει όμως, δε μπορεί να ξεφύγει από τον λύκο.
Την πλησιάζει κοντά πιο κοντά όλο και πιο κοντά τη φτάνει και…
ΧΡΑΠ.
Με μια χαψιά την καταπίνει ολόκληρη.
Και να τώρα πως έχουν τα πράγματα:
Η γάτα σε ένα κλαδί.
Το πουλί σε ένα άλλο.
Όχι και πολύ κοντά στη γάτα.
Και λύκος να γυροφέρνει το δέντρο και να τους κοιτάζει λαίμαργα.
Στο μεταξύ, ο Πέτρος χωρίς κανένα φόβο,
πίσω από την κλειστή πόρτα, βλέπει τι γίνεται.
Τρέχει στο σπίτι, βρίσκει ένα γερό σχοινί και σκαρφαλώνει πάνω στον ψηλό πέτρινο τοίχο.
Ένα κλαδί του δέντρου όπου γυροφέρνει ο λύκος ακουμπάει στον τοίχο.
Αρπάζοντας το κλαδί ο Πέτρος καταφέρνει ν’ανέβει ανάλαφρα στο δέντρο.
Και λέει στο πουλάκι:
-«πήγαινε εσύ να πετάς γύρω-γύρω από το κεφάλι του λύκου, μόνο πρόσεξε μη σε βουτήξει».
Το πουλάκι πετάει κοντά στο λύκο,φτερουγίζει τόσο κοντά του που σχεδόν τον αγγίζει με τα φτερά του, καθώς ο λύκος θυμωμένος γυρνάει γύρω από τον εαυτό του.
Μα πόσο θυμωμένος είναι ο λύκος με το πουλάκι και πόσο θέλει να τ’αρπάξει.
Μα αυτό είναι πολύ έξυπνο και ο λύκος δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα.
Στο μεταξύ ο Πέτρος φτιάχνει μια θηλιά με το σχοινί του και την κατεβάζει προσεκτικά.
Την περνάει στην ουρά του λύκου και με μιας τραβάει με όλη του τη δύναμη.
Ο λύκος νιώθοντας τον εαυτό του παγιδευμένο, προσπαθεί να ξεφύγει πηδώντας πέρα-δώθε.
Ο Πέτρος όμως δένει την άλλη άκρη του σχοινιού στο δέντρο.
Κι όσο πιο πολύ χοροπηδάει ο λύκος , τόσο πιο πολύ σφίγγει η θηλιά στην ουρά του.
Εκείνη την ώρα, μέσα από το δάσος, βγαίνουν οι κυνηγοί που ακολουθούσαν τα ίχνη του λύκου…
και αρχίζουν να πυροβολούν προχωρώντας.
-«Μη, μη πυροβολείτε» φωνάζει ο Πέτρος από το δέντρο.
«Το πουλάκι κι εγώ τον πιάσαμε τον λύκο. Βοηθήστε μας τώρα να τον πάμε στο ζωολογικό κήπο».
Και τώρα φανταστείτε τη
θριαμβευτική πομπή.
Πρώτος – πρώτος ο Πέτρος,
Πίσω του οι κυνηγοί τραβώντας τον λύκο.
Και στο τέλος της πομπής ο παππούς και η γάτα.
Ο παππούς μουρμουρίζει κουνώντας το κεφάλι:
«κι αν ο Πέτρος δεν είχε πιάσει το λύκο τι θα γινόταν;»
Απάνω του το πουλάκι τιτιβίζει χαρούμενα:
«πώ – πώ! Είμαστε πολύ γενναίοι ο Πέτρος κι εγώ κοιτάξτε τι πιάσαμε».
Κι αν προσέξτε καλά, θα ακούσετε μέσα από την κοιλιά του λύκου την πάπια να φωνάζει. Γιατί ο λύκος μες στη βιασύνη του την είχε καταπιεί ζωντανή.
